Hayatın bir oyunu belki de bu. Tam her şey yolunda derken, hiç beklemediğimiz bir anda karşımıza dikiliveriyor keder. Kim olursan, ne şekilde yaşamış olursan ol; bir çıkmazda yakana yapışıyor dertler. Ve sonra birbirine karışıyor gündüzünle gecen. Yine ve yeniden…
Yine
Sürükleniyorum boş bir siyaha
Bilmem sonu var mı, sürer mi daha
Uykularım soğuk içim hep tenha
Ne zaman çıkarım şen bir sabaha
Tebessümüm soluk, boğazım kuru
Savruluyor ruhum hiçliğe doğru
Yine arıyorum kayıp huzuru,
Dertleri gömecek derin çukuru
Çocuk olsam keşke, baştan başlasam
Körpe düşlerimde ne çile ne gam
Gözyaşı değil de süt koksa akşam
Hiç bilmiyor olsam nasıldır yaşam
İçimde bir korku, belki de kuşku
Mahvediyor beni şu bitmez susku
İrkilmiş umutlar, kayıp bir coşku
Bilmem kaç gün geçti görmeden ufku
Bitti sanırken ben, can gene mahzun
Gecesi yağmurlu bu öksüz yurdun
Yeni kırıklıklar, yine bir bozgun
Şu boğucu keder artık son bulsun
- Yine
- Fırtına
- Orhan Pamuk – Cevdet Bey ve Oğulları
- Hayattan Sahneler 2
- Gece Yarısı Ekspresi Filmi ve Türkiye – ABD Arasındaki Haşhaş Sorunu
Aşağıdaki ikonlar yardımıyla sosyal medya hesaplarıma ulaşabilirsiniz.